In de zoektocht naar meer ecologische alternatieven komen materialen als PLA (polymelkzuur) naar voren, dat gepromoot wordt als “volledig natuurlijk en composteerbaar”. PLA heeft echter een aantal belangrijke beperkingen.

Om te beginnen is de composteerbaarheid van PLA sterk afhankelijk van de specifieke omgeving. Hoewel PLA kan worden gecomposteerd in een industriële faciliteit, is dit proces niet gemakkelijk te reproduceren in thuiscompost. Bovendien is PLA niet biologisch afbreekbaar in water of op het land, waardoor de ecologische mogelijkheden ervan verder worden beperkt.

PLA wordt via een complex proces uit maïsafval geproduceerd. Ondanks de plantaardige oorsprong moet PLA, om via het extrusieproces goed te kunnen functioneren in machines voor het maken van stro, een bepaalde hoeveelheid plastic worden toegevoegd. Hoewel dit aandeel plastic misschien niet zo hoog is als bij andere materialen, heeft het ertoe geleid dat bepaalde landen PLA hebben afgewezen vanwege het plasticgehalte ervan.

Hoewel PLA op het eerste gezicht misschien een groener alternatief lijkt, is het van cruciaal belang om de beperkingen ervan en de bredere groene implicaties van het gebruik ervan te begrijpen. Beweringen over de composteerbaarheid en natuurlijkheid ervan moeten in het licht van deze beperkingen worden overwogen.